ฝึกอ่านภาษาอาหรับ ตําแหน่งที่เกิดเสียงของพยัญชนะภาษาอาหรับ


50,377 ผู้ชม

ภาษาอาหรับ มีพยัญชนะ 29 ตัว เป็นภาษาที่ให้อ่านจากขวาไปซ้าย คือ อะลิฟ บา ตา ษา ถึงยา พยายามท่องจำให้ขึ้นใจ พร้อมทั้งหัดอ่านและหัดเขียนให้ชำนาญ


ฝึกอ่านภาษาอาหรับ ตําแหน่งที่เกิดเสียงของพยัญชนะภาษาอาหรับ

ตําแหน่งที่เกิดเสียงของพยัญชนะภาษาอาหรับ

ภาษาอาหรับ มีพยัญชนะ 29 ตัว เป็นภาษาที่ให้อ่านจากขวาไปซ้าย คือ อะลิฟ บา ตา ษา ถึงยา พยายามท่องจำให้ขึ้นใจ พร้อมทั้งหัดอ่านและหัดเขียนให้ชำนาญ 
ส่วนตัวยา (คืออักษร 2 ตัวสุดท้าย) นั้นเป็นอักษรเดียวกัน

ا            อลีฟ        ที่โพลงปากในเมื่ออ้าปาก 

ب          บาอ์        ที่ริมฝีปากในเมื่อเปิดปาก 

ت          ตาอ์         ที่ปลายลิ้นและไรฟันข้างบนถัดขึ้นไปทางเพดานข้างบน - 

ث          ษาอ์        ที่ปลายดินและชายไรฟันข้างบน 

ج          ญีม         ที่ส่วนกลางของดินในระหว่างกลางถิ่นและกลางเพดาน 

ح          หาอ์        ที่ส่วนกลางของกระเดือก 

خ          คออ์        ที่ส่วนบนของกระเดือก คือ ถัดจากส่วนปากลงไป 

د           ดาล        ที่ปลายลิ้นและไรพื้นข้างบน ถัดขึ้นไปทางเพดานข้างบน 

ذ           ซาล        ที่ปลายลิ้นและไรพื้นข้างบน 

ر          รออ์         ที่เดียวกันกับอักษร ن (นูน) คือเกิดจากปลายลิ้นต่ํากว่า ل (ลาม) นิดหน่อยและลึกลงไปจนถึงหลังลิ้น 

ز          ซัย/ซาย   ในระหว่างนั้นและไรพื้นข้างบนและข้างล่าง 

س         ซีน         ในระหว่างปลายดินและบนไรฟันข้างบนและข้างล่าง ตําแหน่ง เดียวกับ ص (ศอด/ซ้อด)

ش         ชีน          ที่ส่วนกลางของดิน ในระหว่างกลางขึ้นและกลางเพดาน ตําแหน่งเดียวกับ ج (ญีม)

ص        ศอด/ซ้อด   ในระหว่างปลายลิ้นและบนไรพื้นข้างบนและข้างล่าง ตําแหน่งเกี่ยวกับ س (ซีน) 

ض        ฎ๊อด/ด๊อด   ที่ข้างลิ้น ถัดจากกรามขวา หรือซ้าย 

ط         ฏออ์           ที่เดียวกันกับ ت (ตาอ์) และ د  (ดาล) คือจากปลายลิ้นและไรพื้นข้างบน 

ظ          ซออ์          ที่เดียวกันกับ ث  (ษาอ์) และ ذ  (ซาล) คือจากปลายลิ้นและชายไรฟันข้างบน 

ع          อัยน์         ที่เดียวกันกับ ح  (หาอ์)  คือเกิดจากส่วนกลางของกระเดือก 

غ         ฆอยน์        ที่เดียวกันกับ خ  (คออ์) คือจากส่วนบนของกระเดือก ถัดจากส่วนปากลงไป 

ف         ฟาอ์          ที่ริมฝีปากข้างล่าง และตามไรฟันข้างบน 

ق          ก๊อฟ        ที่โคนลิ้น ถัดจากกระเดือกและตรงกันข้ามกับเพดานข้างบน 

ك          ก๊าฟ        ที่ ๆ ต่ำกว่าที่เกิดเสียงของ ق (ก๊อฟ) และถัดขึ้นไปบนเพดานข้างบน

        ลาม        ที่ข้างลิ้นส่วนต่ำ จนถึงสุดปลายลิ้นและถัดจากเพดานข้างบน 

م           มีม          ที่ริมฝีปากในเมื่อปิดปาก

ن          นูน         ที่ปลายลิ้น แต่เสียงต่ำกว่า J นิดหน่อย

و          เวา         ที่ริมฝีปากในเมื่ออ้าปาก

ه          ฮาอ์         ที่ส่วนลึกของกระเดือก

ي         ยาอ์         ที่เดียวกันกับอักษร و คือที่โพลงปากในเมื่ออ้าปาก

(หมายเหตุ – กฎโดยทั่วไปมีว่า ถ้าต้องการจะทราบว่าเสียงเกิดขึ้นจากที่ใดแล้ว ก็ทําให้พยัญชนะนั้นตาย หรือให้มี ชัดดุ์ แล้วนำ “ฮำซะห์วะซ้อล” ไว้ข้างหน้า แล้วให้ออกเสียง เสร็จแล้วก็จะทราบได้ว่า อักษรใดเกิดเสียง ณ ที่ใด)






อัพเดทล่าสุด