รู้ไหมว่า ทำไมเด็กทารกต้องร้องไห้หลังจากที่คลอดออกมา?
ท่าน ศ.ดร.อับดุลลอฮ ฮะซัน บาซะลามะฮ์ ได้พูดไว้ในเรื่องนี้...
"ฉันไม่เคยเห็นทารกคนใดที่ถูกคลอดออกมาสู่โลกนี้ ในลักษณะที่มีเสียงหัวเราะ หรือ ยิ้มแย้ม แจ่มใส จากที่เฝ้าสังเกตดู ทารกทุกคนที่คลอดออกมาจากท้องมารดา จะเงียบสักพัก หลังจากนั้นก็จะมีเสียงกรีดร้องทันที ดังนั้น ทารกทุกคนที่มาเยือนโลกนี้ จะร้องไห้ ทั้งๆที่จริงแล้ว สมควรที่จะหัวเราะ หรือ ยิ้มออกมา อันเป็นสัญลักษณ์ว่า ดีใจ ที่ออกมาจากความมืดของโลก"รอฮิม"มดลูกอันคับแคบ สู่ โลกนี้ อันกว้างใหญ่"
ท่านยังกล่าวต่อไปอีกว่า:
"ฉันได้ซักถามบรรดาแพทย์นรีเวชวิทยาและสูติศาสตร์ที่ไม่ใช่มุสลิม แต่พวกเขาไม่สามารถอธิบายในเรื่องนี้ในเชิงลึกได้ และ ไม่สามารถให้คำตอบได้เลยว่า ทำไมเด็กทารกที่คลอดออกมาใหม่เหล่านั้นถึงออกมาในลักษณะที่ร้องไห้"
จนกระทั่งฉันได้พบในบรรดาฮะดิษของท่านนบี ซล. และ ได้รู้ว่า ทารกที่คลอดออกมาล้วนแล้วจะร้องไห้ ยกเว้นสองคนเท่านั้น คือ ลูกสาวของอิมรอน (มัรยัม) และลูกชายของนาง คือ ท่านนบี อีซา อะลัยฮิซซะลาม
จากการศึกษาและค้นคว้า ฉันรู้ว่า ที่ทารกเหล่านี้คลอดออกมาแล้วร้องไห้นั้น ไม่ใช่เป็นเพราะเรื่องดุนยา และ สรรพสิ่งในดุนยานี้ แต่อันที่จริงแล้วคือ ทารกเหล่านั้น ถูกไชตอนมารร้ายสัมผัส(แหย่)ตัวพวกเขา
ในฮะดิษท่านนบีได้อธิบายสาเหตุการกรีดและร้องไห้ของทารกว่า:
(ฮะดิษโดยมุสลิม 6284)
ลูกหลานของอาดัมทุกคนจะถูกไชตอนมารร้ายสัมผัส(แหย่) ในวันที่แม่ของเขาคลอดออกมา ยกเว้น มัรยัมและลูกของนาง
ชาวสลัฟท่านหนึ่งเคยกล่าวว่า ไชตอนนั้นได้ขัดแย้งวิวาทกับมนุษย์ในซี่โครงข้างซ้าย
และอีกฮะดิษ ท่านนบีกล่าวว่า:
รายงานจากท่านอบีฮุร็อยเราะฮ์ รฏ.กล่าวว่า ท่านนบี ซล.กล่าวว่า:
ลูกหลานอาดัมทุกคนจะถูกไชฏอนจิกด้วยนิ้วของมันตอนที่คลอดออกมา ยกเว้นนบีอิซา อิบนิ มัรยัม ที่ไชฏอนพยายามจิกแต่ก็จิกได้แค่เพียงผ้าอ้อม
ฮะดิษ บุคอรีย์ 3322 มุซนัดอะฮ์หมัด 10924
แก่นแท้จริงๆแล้ว ที่เด็กร้องไห้ ก็เป็นไปดั่งที่ท่านนบีบอกไว้ในฮะดิษ และ ฮิกมะฮ์ที่ตามมาคือ เกิดผลดีในด้านการแพทย์ที่ว่าด้วยเรื่องสูติศาสตร์
ตามที่ อิบนุก๊อยยิม อัลเญาซีย์กล่าวไว้ว่า:
"การร้องไห้ของทารกในขณะที่คลอดออกมานั้น ชี้ถึงความมีสุขภาพดี สมบูรณ์และแข็งแรง และเมื่อทารกได้วางมือของเขาและหัวแม่มือหรือนิ้วอยู่บนอวัยวะหนึ่งจากอวัยวะต่าง ๆ มันย่อมบ่งชี้ถึงมีความเจ็บปวดของอวัยวะดังกล่าวนั้น และสัตว์ทุกตัว โดยธรรมชาติของมันแล้ว จะบ่งชี้ถึงสิ่งที่ทำให้ร่างกายของมันเจ็บปวด ไม่ว่าจะเป็นส่วนของมือของมัน ปาก หัว หรือร่างกาย ดังนั้น ขณะที่เด็กยังไม่พูดไม่ได้ เด็กเขาจะชี้ด้วยนิ้วหรือมือของเขา ไปยังสถานที่ที่มีความเจ็บปวด ซึ่งเสมือนกับสัตว์เดรัจฉาน"
ศ.ดร.อับดุลลอฮ บาซะลามะฮ์
ศาสตราจารย์ท่านแรกของซาอุดิอาระเบีย
และ คนแรกของโลกอาหรับ ใน ศาสตร์วิชาที่ว่าด้วย นรีเวชวิทยาและสูติศาสตร์
ที่มา : http://cb.rayaheen.net/showthread.php?tid=10871
http://www.sunnahstudent.com/forum/index.php/topic,11551.0.html
