การละหมาดตะรอเวี๊ยะหฺนั้น เป็นสิ่งที่ดีงาม เป็นอิบาดะฮฺที่เราไม่สมควรละเลย แม้แต่วันเดียว เพราะท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยอิวะซัลลัม
การละหมาดตะรอเวี๊ยะหฺ ที่ผู้ถือศีลอดละเลย
ละหมาดตะรอเวี๊ยะหฺ คือ ละหมาดซุนนะฮฺที่เน้นให้กระทํา มีปรากฏหลักฐานการ ปฏิบัติของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยอิวะซัลลัม และเป็นละหมาดซุนนะฮฺที่ถูกบัญญัติให้ ละหมาดเป็นญะมาอะฮฺในเดือนรอมฎอน ที่ถูกเรียกว่า “ละหมาดตะรอเวี๊ยะหฺ” นั้น เพราะว่าผู้ที่ละหมาดจะนั่งพัก ทุก ๆ 4 ร่อกาอัต เพราะพวกเขาจะอ่านกุรอ่านยาว (ละหมาดนาน)
(มุคตะซ็อร อัลฟิกฮุลอิสลามียฺ ฟีเดาอิลกุรอ่าน วัซซุนนะฮฺ โดย มุฮัมหมัด อิบนุ อิบรอฮีม อิบนุ อับดุลลอฮฺ อัตตุ วัยญีรียฺ บทที่ว่าด้วยการละหมาดซุนนะฮฺ ละหมาดซุนนะฮฺตะรอเวี๊ยะหฺ หน้า : 536)
การละหมาดตะรอเวี๊ยะหฺนั้น เป็นสิ่งที่ดีงาม เป็นอิบาดะฮฺที่เราไม่สมควรละเลย แม้แต่วันเดียว เพราะท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยอิวะซัลลัม ได้กล่าวว่า:
ความว่า: “ผู้ใดที่ยืนละหมาดในเดือนรอมฎอนด้วยความศรัทธาและหวังในผลบุญ เขาจะได้รับ การอภัยจากความผิดบาปที่ผ่านมาของเขา ” (บันทึกโดยบุคอรี : 37 มุสลิม : 759)
หลายคนไม่มาร่วมละหมาดตะรอเวี๊ยะหฺ เพราะตอนละศีลอดรับประทานอาหาร มากไป ลุกไม่ไหว ซึ่งการละหมาดตะรอเวี๊ยะหฺนั้นทําให้ผลบุญในเดือนรอมฎอนเพิ่มมาก ขึ้น มากมาย และถ้าเราปฏิบัติทุกคืน แน่นอนต้องมีสักคืน อินชาอัลลอฮฺ อาจจะไปตรงกับ คืนลัยละตุ้ลก็อดรฺ ซึ่งผลบุญก็จะเพิ่มอีกเท่าทวีคูณ
เรียบเรียงโดย : วะร่อซะตุซซุนนะฮฺ
