โอ้สหายเอย ด้วยความจำกัดของก้อนเนื้อในสมองของเรา เราจะสามารถบรรจุความรู้ในโลกนี้ ในสุริยะจักรวาล และในมหาจักรวาลได้อย่างไร? ท่านศาสดา(ขสว.)บางวัจนะของท่านและในอัล-กุรอ่าน จึงได้บัญญัติไว้ในคัมภีร์อันไพโรจน์นี้ว่า...
"จงถามผู้...หากสูเจ้าไม่รู้"
.....
"จงแสวงหาความรู้ถึงแม้จะอยู่ไกลถึงเมืองจีน"
ถ้าได้ฟังคำอธิบายถึงความเป็นอยู่ของเมืองเซี่ยงไฮ...หรืออุยกู...หรือซินเจียง...ถ้าไม่มีความรู้จริงก็อย่าเถียง ถ้าอยากจะแย้งให้ไปค้นหาข้อเท็จจริงความรู้ที่เป็นความรู้แจ้งที่แจ้งชัดเสียก่อนแล้วค่อยมาแย้งมาเถียง หรือจะมาตั้งคำถามประเภทแย้ง...เพราะบ่อยครั้งที่คำแย้งของผู้แย้งกับคำตอบของผู้ตอบคือสิ่งเดียวกัน...
เพียงแต่ผู้ถามไม่มีความรอบรู้...
ขาดความองค์ความรู้...จึงงงไม่เข้าใจในคำตอบ
ปัญหาส่วนใหญ่ในโลกนี้เกิดจากความไม่รู้ ความหยิ่งยะโส...อวดดี ปัญหาจึงเกิด
หากอิบลิสหรือลูซีเฟอร์ไม่อวดดีต่ออัลลอฮฺหรือพระยะโฮวา ไม่อหังการ์ต่ออาดัม(อ) ปัญหาในโลกนี้คงจะไม่มี หากทวยเทพรู้ดีกว่าอัลลอฮ์ มวลมนุษย์คงไม่ถูกพระองค์สร้างขึ้นมา.
______
ร.ญาอีย์
希
望
ขอขอบคุณ เพจ Alirajaee Thanachayangkul
