ผมกลัวตาย ก่อนที่จะรับอิสลาม

ผมกลัวตาย ก่อนที่จะรับอิสลาม
 
ชื่อภาษาอาหรับ : บาชีร
 
สาเหตุที่เข้ารับอิสลาม
 
       ผมมีคำถามเกี่ยวกับอิสลามตั้งแต่ตอนอยู่มัธยมปลายครับ ว่าทำไมอิสลามต้องห้ามกินหมู? ทำไมต้องถือศีลอด? ทำไมต้องละหมาด ตอนนั้นคิดถึงขั้นว่า ทำไมอิสลามงมงายจังเลย เชื่อในอะไรก็ไม่รู้ที่มองไม่เห็น ผมคิดแบบนั้นๆทั้งๆที่ผมไม่เคยรู้จักอิสลามแม้แต่น้อย และการตอบคำถามของผมคือการไม่ค้นหาคำตอบ ตอนนั้นผมทำบุญตักบาตรบ่อยมากครับ ที่บ้านสอนมาให้ตักบาตรทุกเช้า ไปเรียนมหาลัยเชียงใหม่ผมก็ยังตักบาตรครับ ตอนเรียนมหาลัยผมก็ยิ่งเจอคำถามมากขึ้น เริ่มสงสัยว่า การทำดีที่แท้จริงคืออะไร? แบบไหนถึงจะเรียกว่าการทำดี? และผมก็เลือกตอบคำถามแบบเดิม 
 
        ที่บ้านผมข้องเกี่ยวกับไสยศาสตร์ ที่การทรงอะไรซักอย่าง ซึ่งตอนนี้ผมก็ยังไม่ทราบนะคับว่าคืออะไร ที่บ้านจะเชื่อคำพูดของสิ่งนี้มากคับ ก่อนผมไปเรียนมหาลัย ตอนนั้นผมก็ขอสิ่งที่เอาไว้คุ้มครอง ประมาณกุมารทองครับ แต่สิ่งนั้นบอกว่าไม่ใช่กุมารทอง เป็นหัวจุก เป็นบริวารของเค้า และเค้าก็ให้สิ่งหนึ่งมาใส่ไว้ติดกระเป๋าตังไว้ครับ เหมือนเป็นตัวแทนของสิ่งนั้น ผมก็พกมาตลอด เวลาจะขอความช่วยเหลือก็ขอจากสิ่งนั้น ทั้งๆที่ผมก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า สิ่งๆนั้นมีจริงรึเปล่า ชีวิตในตอนนั้นเหมือนเป็นจุดตกต่ำของชีวิตคับ ผมเจอแต่เรื่องไม่ดี และผมก็กลายเป็นคนที่ไม่ดีมาก ลืมคำสอนของคนที่ผมรักมากที่สุด คนๆนั้นคือแม่ของผมเองครับ แต่ตอนนั้นผมก็ยังเจอกลุ่มเพื่อนที่ดี เพื่อนที่มีแนวคิดในการตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ผมก็ซิ่วจากเชียงใหม่ ออกมาทำสวนอยู่ครึ่งเทอมครับ ที่บ้านเสียใจมากกับการตัดสินใจของผม แต่มันคือทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับผมแล้วครับ ตอนนั้นผมไม่ค่อยอยากจะเรียนแล้ว อยากทำงานอย่างเดียว แต่ที่บ้านก็ขอ บอกว่าการเรียนสำคัญ ผมก็ลงเรียนใหม่ที่ ม.อ.หาดใหญ่ 
 
        ตอนนั้นผมเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นครับ ที่บ้านก็ตกใจกับการเปลี่ยนแปลง แต่ก็ยังเสียใจกับการซิ่วอยู่คับ ผมรู้สึกเหมือนได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ผมก็ยังสงสัย คำถามนี้ผมอยากให้มันเกิดขึ้นในหัวใจของทุกคน และอยากให้ทุกคนค้นหาคำตอบของมัน ผมถามตัวเองว่า "เราไม่มีแบบอย่างที่ถูกต้องซักคนเลยเหรอ ที่จะบอกให้เรารู้ว่า อะไรคือการทำความดีที่แท้จริง การใช้ชีวิตประจำวัน ตั้งแต่การหายใจ การใส่เสื้อผ้า ทำไมเราถึงไม่มีแบบอย่างที่ถูกต้อง ผมเชื่อว่ามันต้องมีสิ แบบอย่างของมนุษย์ " ช่วงนั้นมีรุ่นน้องที่เป็นมุสลิมมาเรียนพิเศษที่หาดใหญ่ ได้มาพักกับผม ตอนนั้นกระเป๋าตังผมหาย สิ่งที่ผมพกติดตัวมาตลอดก็หายไปด้วย 
 
         ผมได้เจอกับอีกหนึ่งคำถามจากพี่น้องมุสลิมว่า กราบไหว้รูปปั้นไปทำไม ? ทำไมถึงต้องกลัวสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น ? ตอนนั้นมีข่าวเณรคำออกมาพอดี เณรคำทำพระออกมาขาย คนเชื่อและศรัทธากันมากขายกันเป็นแสนๆ พอข่าวออกมาว่าเณรคำไม่ดี ขึ้นเครื่องบินไปแล้ว พระที่ซื้อที่ขายกันก็ไร้ค่า คนพากันเลิกศรัทธา มันเป็นคำตอบที่ชัดเจนมากคับ มันไม่ใช่ความศรัทธาแต่มันคือความงมงาย ตอนนั้นผมก็ใส่พระคับ ที่บ้านก็ให้มาหลายองค์คับ ผมเลือกทิ้งทุกอย่าง 
 
        ช่วงเวลานี้ผมไร้ซึ่งความงมงายและอคติ และใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวคับ ชีวิตผมเริ่มดีขึ้นอย่างน่ามหัศจรรย์ รุ่นน้องมุสลิมม่านนั้นจะพาหนังสือพื้นฐานอิสลามมาด้วย ผมยังจำวันนั้นได้ วันที่ผมถามเค้าว่า "ผมขออ่านหนังสือเล่มนั้นได้มั้ย ถ้าผมจะอ่าน ผมต้องทำยังไง" ผมใช้เวลาศึกษาประมาณ 1 เดือนคับ ทุกคำตอบที่ผมสงสัยอยู่ในอัลกุรอ่าน และอัลหะดีษ และผมได้เข้ารับอิสลาม ในวันศุกร์ที่ 29 เดือนพฤษจิกายน พ.ศ. 2556 ก่อนที่ผมจะเข้ารับอิสลาม สิ่งเดียวที่ผมกลัวคือความตาย กลัวว่าตัวเองจะตายก่อนที่จะเข้ารับอิสลามครับ