ท่านยิบรีลได้มาหาท่านรอซูล ขณะนั้นท่านรอซูลกำลังนั่งอยู่กับบรรดานบีต่างๆ และสาวกของท่าน แล้วท่านยิบรีลก็ได้กล่าวสลาม "อัสลามูอาลัยก้า ยารอซูลุลลอฮ์" ท่านรอซูลก็ตอบรับสลาม "ว่าอะลัมกุมุสลาม" แล้วท่านก็เห็นยิบรีลร่ำไห้ ท่านรอซูลจึงถามว่า... "โอ้ท่านยิบรีล ท่านอย่าร้องไห้ วันนี้มิใช่เป็นวันที่เศร้าโศก แต่เป็นวันที่ปลาบปลื้ม" ท่านยิบรีล จึงกล่าวตอบว่า "ยารอซูลุลอฮ์ ข้าพเจ้ามิได้ร้องไห้ในส่วนตัวของข้าพเจ้าเลย แต่ความเป็นจริงคือ ประชากรของท่านอีกจำนวนนึงยังอยู่ในนรก พวกเขาได้ถูกทรมานอย่างแสนสาหัส" พวกเขาได้ฝากสลามถึงท่านด้วย และพวกเขาได้กล่าวว่า... "ท่านมีความสุขอยู่ในสรวงสวรรค์ แต่พวกเขาต่างก็ทนทุกข์ทรมานอยู่ในนรก"
เมื่อได้ฟังเช่นนั้น ท่านรอซูลถึงกับร่ำไห้พร้อมกับกล่าวว่า "ข้าพเจ้าไม่รู้เรื่องเลยว่าพวกเขาเหล่านั้นอยู่ในนรกอีกเป็นจำนวนมาก" แล้วท่านรอซูลจึงกล่าวว่า... "โอ้ บรรดานบีทั้งหลาย ขอท่านทั้งหลายจงลุกขึ้นไปพร้อมกับข้าพเจ้าเพื่อไปเข้าเฝ้าพระองค์อัลเลาะฮ์ด้วยกันเถิด"
เมื่อไปถึงท่านรอซูลก็กราบซูญูดต่ออัลเลาะฮ์ และพระองค์อัลเลาะฮ์ทรงตรัสว่า.."เจ้าจงวิงวอนต่อเรา และเราจะประทานให้เจ้า" ท่านรอซูลจึงกล่าวสรรเสริญพระองค์ และท่านได้กราบทูลว่า... "อันความจริงมีจำพวกนึงจากประชากรของข้าพเจ้า พวกเขาได้ถูกทรมานอยู่ในนรก โดยที่ข้าพเจ้ามิได้ทราบมาก่อนเลย"
พระองค์อัลเลาะฮ์ทรงมีโองการแก่ยิบรีลว่า "เจ้าพร้อมกับมุฮำหมัดจงไปหาท่านมาเล็กฯ และบอกให้ท่านมาเล็กฯ ปลดปล่อยบรรดาผู้นับถือพระเจ้าองค์เดียว แต่เขาประพฤติชั่วให้ออกจากนรกได้แล้ว"
หลังจากนั้นท่านรอซูลพร้อมกับยิบรีล ก็ไปหาท่านมาเล็กฯ และกล่าวว่า... "ยา-มาเล็กฯ ท่านไม่ละอายใจบางหรือ ? ในการที่ทำทัณฑ์ทรมานปวงประชากรของข้าพเจ้า"
ท่านมาเล็กฯ ก็กล่าวตอบ พร้อมกับมีความละอายว่า... "ที่ข้าพเจ้ากระทำไปนั้น ก็เพราะได้รับโองการจากพระองค์อัลเลาะฮ์ หาได้กระทำโดยลำพังไม่"
แล้วท่านรอซูลก็สั่งให้จัดการปล่อยอุมัตของท่านออกจากขุมนรก ท่านมาเล็กกล่าวว่า.."ยามุฮำหมัด ท่านจงนั่งอยู่ตรงนี้ก่อน เพราะท่านไม่อาจทนดูการทรมานในนรกได้" แต่ท่านรอซูลได้กล่าวขออนุญาตท่านมาเล็ก เพื่อดูว่า ไฟนรกได้ทำอะไรกับประชากรของท่านบาง แล้วท่านรอซูลและยิบรีล ก็ได้เข้าไปในขุมนรก ท่านรอซูล (ซ.ล) ได้ร้องเรียกว่า "ยาอุมม่าตี ยาอุมม่าตี โอ้อุมัตของข้า โอ้อุมัตของข้า" แล้วพวกเขาทั้งหมดก็พากันมาหาท่านรอซูล ทุกคนต่างก็ร่ำไห้ ท่านรอซูลก็พลอยร่ำไห้ตามพวกเขาไปด้วย
ท่านรอซูลกล่าวว่า.. "ข้าพเจ้าไม่ทราบเลยว่า ท่านทั้งหลายต้องทุกข์ทรมานอยู่ในนรกเป็นเวลานานเช่นนี้"
หลังจากนั้น ท่านรอซูลได้มองไปยังรอบๆ นรก เห็ํนเด็กน้อยจำนวนมากกำลังร้องให้อยู่ขอบๆ นรก ในมือของเด็กเหล่านั้นถือน้ำทิพย์จากสระน้ำเกาซัร ท่านรอซูลก็ร่ำไห้อีก เพราะความเวทนาสงสาร
เด็กๆ เหล่านั้นได้กล่าวต่อท่านรอซูลว่า... "ยารอซูลุลลอฮ์ ท่านได้ทอดทิ้งบิดา-มารดาของพวกเราไว้ในขุมนรก ปล่อยให้ถูกทรมานอย่างแสนสาหัส"
หลังจากนั้น ท่านรอซูลได้กล่าวว่า... "จงเอาปวงประชากรของข้าฯ ออกจากนรกให้หมด"
เมื่อกาฟิรได้ยิน พวกเขากล่าวว่า... "ยา-มาเล็กฯ พวกเราจะขอออกจากนรกด้วย"
ท่านมาเล็กฯ กล่าวว่า... "โอ้ พวกคนชั่วช้า ประชากรที่ได้ออกจากนรกนั้นคือประชากรของท่านรอซูลุลอฮ์ต่างหาก เพราะท่านรอซูลได้ให้ความสงเคราะห์พวกเขา" พวกกาฟิร กล่าวอย่าง ลมๆ แล้งๆ ว่า "หวังว่าพวกเราจะเป็นประชากรของท่านรอซูลด้วยเหมือนกัน"
เมื่อประชากรเหล่านั้นได้ออกจากนรก พวกเขาก็ไปหาลูกๆ ของเขาพร้อมกับกล่าวว่า "โอ้ลูกรัก จงให้น้ำดื่มข้าหน่อย ข้ากระหายน้ำเหลือเกิน"
บรรดาเด็กๆ เหล่านั้นตอบว่า... ท่านไม่ใช่ บิดา-มารดา ของเรานี่ ? ฝ่ายบิดา-มารดาก็กล่าวยืนยันว่า... "เราทั้งสองนี่แหละคือ บิดา-มารดาของเจ้า การที่ดวงหน้าของเราเปลี่ยนแปลง เนื่องจากถูกไฟนรกเผาผลาญนั้นเอง"
เมื่อได้ฟังคำยืนยันแล้ว เด็กๆ เหล่านั้นก็ให้น้ำดื่มแก่บิดา-มารดาของตนได้ดื่มจนพอเพียง
จากนั้น อัลเลาะฮ์ทรงตรัสว่า... ให้ยิบรีลพาพวกเขาไปชำระล้างร่างกาย ที่บะห์ริลฮ่ายาต (ทะเลแห่งความเป็น) เมื่ออกมาจากทะเลแห่งนั้น ร่างกายของพวกเขาจะผุดผ่องมีราศี รูปงามเหมือนนบียูซุป มารยาทและอุปนิสัยเหมือนท่านนบีมุฮำหมัดฯ แต่ที่หน้าผากของพวกเขายังมีรอยจารึกว่า "นีคือผู้ซึ่งถูกปลดปล่อยออกจากนรก" เมื่อพวกเขาได้เข้าไปยังสวรรค์ ชาวสวรรค์กล่าวกันว่า "พวกเราไปต้อนรับประชากรผู้พ้นโทษจากนรกกันเถิด" และพวกเขาก็ได้เห็นข้อความที่จารึกอยู่ที่หน้าผากของประชากรเหล่านั้นว่า "อุติก้อมีนันนารฺ" "ผู้ซึ่งถูกปลดปล่อยออกจากนรก"
ประชากรผู้พ้นโทษเหล่านั้น เห็นประชากรชาวสวรรค์ได้แลข้อความซึ่งจารึกอยู่ที่หน้าผากของพวกตน พวกเขาจึงรู้สึกละอายอย่างยิ่ง จึงได้กราบทูลต่อท่านรอซูลว่า... "ยา-รอซูลุลลอฮ์ ความจริงพวกเราทั้งหลายรู้สึกมีความละอายต่อประชากรชาวสวรรค์เหลือเกิน เพราะพวกเราทุกคนต่างก็มีข้อความจารึกที่หน้าผากว่า.."อุติก้อมีนันนารฺ" "ขอให้ท่านรอซูลวิงวอนขอต่ออัลเลาะฮ์ให้ทรงลบล้างข้อความนั้นให้หายไปจากหน้าผากของพวกเราด้วยเถิด"
จากนั้นพระองค์อัลเลาะฮ์ก็ทรงลบล้างข้อความดังกล่าวออกจากใบหน้าของพวกเขา..
จากหนังสือ... ตัมบีฮุ้ลกอฟิลีน.
