ช่วงนี้ประเทศไทยเราเข้าสู่ถึงการขัดแย้งทางการเมือง คนในชาติต่างมีความคิดแปลกแยกกันอย่างเห็นได้ชัด ความหลากหลายทางการเมืองของบ้านเรานั้น
โอ้ผู้ศรัทธาทั้งหลาย โปรดชูนิ้วชี้เพียงนิ้วเดียวเถิด
โดย อ.มุรีด ทิมะเสน
ท่านรสูลุลลอฮฺ กล่าวว่า
مَنْ قُتِلَ تَحْتَ رَايَةٍ عِمِّيَّةٍ، يَدْعُو عَصَبِيَّةً، أَوْ يَنْصُرُ عَصَبِيَّةً، فَقِتْلَةٌ جَاهِلِيَّةٌ
“บุคคลใดถูกฆ่าภายใต้ธงแห่งพวกพ้องของตน (ยึดแต่เฉพาะพวกพ้องตน), เรียกร้องไปสู่พรรคพวกของตน (อะเศาะบียะฮฺ) หรือช่วยเหลือเฉพาะพวกพ้องของตน เช่นนี้การเสียชีวิตของเขา เฉกเช่นการเสียชีวิตในสภาพญาฮิลียะฮฺ (ตายในสภาพประหนึ่งอยู่ในยุคงมงาย,ไร้ทางนำ)” [หะดีษเศาะหี้หฺ, บันทึกโดยมุสลิม หะดีษที่ 1850]
สิ่งที่ได้รับจากหะดีษ
ช่วงนี้ประเทศไทยเราเข้าสู่ถึงการขัดแย้งทางการเมือง คนในชาติต่างมีความคิดแปลกแยกกันอย่างเห็นได้ชัด ความหลากหลายทางการเมืองของบ้านเรานั้น ไม่ค่อยเสถียรมาอย่างยาวนาน เพียงแต่จะสุกงอม และปะทุขึ้นเมื่อไรเท่านั้นเอง ซึ่งช่วงนี้ดูราวกับทว่าทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่จักอย่างไรก็ช่าง ขอหันมาพูดเฉพาะสังคมมุสลิมของเราดีกว่า จุดยืนของมุสลิมท่วมกลางความผันผวนของการเมืองไทย เราในฐานะที่เป็นมุสลิมควรมีทีท่าอย่างไรจะดีกว่ากระมัง, ท่านนบีของเราได้กล่าวไว้ว่า มุสลิมคนใดต่อสู้, เรียกร้อง, ช่วยเหลือกันเฉพาะพรรคพวกของตนเอง (อะเศาะบียะฮฺ) ใครไม่ใช่พวกตน ก็ไม่ช่วยเหลือ ใครไม่อยู่กลุ่มก้อนของตน กลายเป็นฝ่ายตรงข้าม หรือเป็นศัตรูกันในที่สุด สภาพข้างต้นท่านนบีระบุว่า หากเขาผู้นั้นเสียชีวิต เขาจะเสียชีวิตในสภาพไม่ต่างอะไรกับบุคคลซึ่งเสียชีวิตก่อนท่านนบีจะถูกแต่งตั้งให้เป็นนบี ถือว่าเป็นการตายที่ไร้ทางนำ หรือเฉกเช่นการตายของผู้ที่หลงผิดเลยทีเดียว, อิสลามสอนให้เราเรียกร้องไปสู่การให้ถ้อยดำรัสของพระองค์อัลลอฮฺสูงส่งขึ้น นั่นคือ “ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮฺ” การเรียกร้องแบบนี้ถือเป็นการเรียกร้องเดียวที่ศาสนากำชับให้มุสลิมปฏิบัติ ส่วนการเรียกร้องไปสู่ระบบ หรือระบอบอื่นจากแนวทางของอิสลามนั้น ถือเป็นการเรียกร้องไปสู่ความเป็นญาฮิลียะฮฺทั้งสิ้น
ช่วงนี้มุสลิมมักถูกถามจากมุสลิมด้วยกันว่า ชูกี่นิ้ว? คำตอบของมุสลิมจะต้องตอบว่า เราชูนิ้วชี้นิ้วเดียว นั่นหมายถึงการให้เอกภาพต่อพระองค์อัลลอฮฺเพียงองค์เดียวเท่านั้น การชูมากกว่าหนึ่งนิ้วถือเป็นการเรียกร้องไปสู่วิถีอื่น ระบอบอื่น นั่นย่อมรู้กันดีว่า ปวงบ่าวของอัลลอฮฺย่อมกระทำไม่ได้อย่างแน่นอน เพราะคำปฏิญาณหนึ่งมุสลิมมักกล่าวขณะนมาซภายหลังตักบีเราะตุลอิอฺรอม ประโยคหนึ่งว่า
”แท้จริงการมีชีวิตอยู่ของฉัน, การตายของฉันเพื่อพระองค์อัลลอฮฺ พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก”
คำปฏิญาณนี้มุสลิมกล่าวอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน อย่างน้อยวันละห้าครั้ง เราคงจำได้ และคงไม่หลงลืมเป็นแน่แท้ แล้วไฉนเลยมุสลิมลางคนจึงหลงลืมคำปฏิญาณดังกล่าวนั้นด้วยเล่า? ตรองดูเถิด คิดทบทวนให้ดีเราเรียกร้องสู่อะไร? และสิ่งที่เราเรียกร้องนั้นมีในบัญญัติแห่งอิสลามหรือไม่? หากมีก็ให้กระทำต่อไปเถิด แต่ถ้าไม่มี การหลุดออกมาจากวงโคจรนั้น คือการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด ฉะนั้นจงชูนิ้วชี้ขึ้นเพียงนิ้วเดียวเพื่อประกาศเจตนารมณ์แห่งการให้เอกภาพต่อพระองค์อัลลอฮฺเพียงผู้เดียว....เถิด
