คนหนึ่งได้ออกเดินทาง ระหว่างทางเขาก็รู้สึกกระหายน้ำเป็นอย่างมาก แล้วเขาก็พบบ่อน้ำ จึงได้ลงไป แล้วก็ดื่มน้ำ หลังจากนั้นเขาก็ออกมาจากบ่อ
อัลลอฮ์อภัยโทษให้หญิงโสเภณี
รายงานจากท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ กล่าวว่า ท่านเราะสูลุลลอฮ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม กล่าวว่า :
คนหนึ่งได้ออกเดินทาง ระหว่างทางเขาก็รู้สึกกระหายน้ำเป็นอย่างมาก แล้วเขาก็พบบ่อน้ำ จึงได้ลงไป แล้วก็ดื่มน้ำ หลังจากนั้นเขาก็ออกมาจากบ่อ และได้พบกับสุนัขตัวหนึ่งกำลังอ้าปากลิ้นห้อย กัดกินต้นหญ้า (รอบบ่อน้ำ) เพราะความหิวกระหาย เขาก็พูดว่า “สุนัขตัวนี้กำลังกระหายน้ำ เช่นเดียวกับที่ฉันรู้สึกกระหายน้ำอย่างมาก”
แล้วเขาก็ลงไปในบ่อน้ำและตักน้ำด้วยรองเท้าของเขา จากนั้นเขาก็ปีนขึ้นมาจากบ่อน้ำโดยใช้ปากกัดรองเท้าไว้ และในที่สุดสุนัขก็ได้ดื่มน้ำ อัลลอฮ์ก็ได้ขอบคุณเขาและอภัยโทษให้แก่เขาด้วย
บรรดาเศาะหาบะห์ ถามว่า “โอ้ท่านเราะสูลุลลอฮ เราได้รับผลบุญจากการเลี้ยงดูสัตว์ด้วยอย่างนั้นหรือ?”
ท่านเราะสูล ตอบว่า “ในทุกริมฝีปากที่เปียก (เนื่องจากการได้รับน้ำหรืออาหาร) นั้น มีผลบุญของมัน”
หะดีษเศาะฮีหฺ บันทึกโดย อัลบุคอรีย์และมุสลิม
ในรายงานหนึ่งของอัลบุคอรีย์ ระบุว่า : อัลลอฮ์ได้ขอบคุณเขา อภัยโทษให้แก่เขา และให้เขาได้เข้าสู่สวนสวรรค์
และในอีกรายงานหนึ่งของอัลบุคอรีย์และมุสลิมระบุว่า : ขณะที่สุนัขตัวหนึ่งกำลังเดินวนอยู่รอบบ่อน้ำ ในสภาพใกล้ตายเพราะความกระหาย หญิงโสเภณีคนหนึ่งจากบนีอิสรออีลก็ได้มาเห็นมัน เธอได้ถอดรองเท้าของเธอ แล้วตักน้ำด้วยรองเท้านั้น และป้อนน้ำให้กับมัน แล้วอัลลอฮก็ได้อภัยโทษให้กับเธอ (ในความผิดบาปทั้งหลาย) ด้วยเหตุดังกล่าว
จากหนังสือ “เศาะฮีหฺ อัลเกาะศ็อศ อันนะบะวีย์” (50 เรื่องเล่าจากหะดีษเศาะฮีหฺ)
เรียบเรียงโดย เชคอบูอิสหาก อัลหุวัยนีย์ หะฟิเซาะฮุลลอฮ
