เราคิดตระหนักรู้บ้างไหมว่า สถานที่ใดควรไปและไม่ควรไป? สถานที่ใดควรใช้เวลาอยู่นานโข หรือใช้เวลาอยู่เพียงชั่วครู่ยาม?...
ให้เข้ามัสญิดมากกว่าเข้าตลาด
บทความโดย: อ.มุรีด ทิมะเสน
ท่านรสูลุลลอฮฺ กล่าวว่า :
أَحَبُّ الْبِلَادِ إِلَى اللهِ مَسَاجِدُهَا، وَأَبْغَضُ الْبِلَادِ إِلَى اللهِ أَسْوَاقُهَا
ความว่า: “สถานที่เป็นที่รักของอัลลอฮฺมากที่สุดคือ บรรดามัสญิด และสถานที่เป็นที่กริ้วโกรธของอัลลอฮฺมากที่สุดคือ ตลาด” [หะดีษเศาะหี้หฺ, บันทึกโดยมุสลิม หะดีษที่ 671]
สิ่งที่ได้รับจากหะดีษ
นัยวิถีความเป็นมนุษย์ของเราเนี่ย เราคิดตระหนักรู้บ้างไหมว่า สถานที่ใดควรไปและไม่ควรไป? สถานที่ใดควรใช้เวลาอยู่นานโข หรือใช้เวลาอยู่เพียงชั่วครู่ยาม?
ท่านนบีกำชับเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า บนโลกใบนี้นั้น มีสถานที่ซึ่งพระองค์อัลลอฮฺทรงพึงพอใจ และทรงกริ้วโกรธ นี่ย่อมแสดงให้เห็นว่า บรรยากาศรอบๆ ตัวเรานั้นส่งผลทำให้เราฐานะมุสลิมสามารถถูกโน้มเอียงและถูกกลมเกลาจิตใจได้ ปฏิเสธมิได้ว่า บรรยากาศรอบๆ ตัวเรานั้นส่งผลต่อจิตใจของเรา ถึงขั้นส่งผลต่อการศรัทธาของเราอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ด้วย ตรองดูเถิด คราใดเรานั่งในป่าเขาลำเนาไพรเคล้าพฤกษานานาพันธุ์ อากาศร่มรื่นเย็นสบายเนี่ย จิตใจของเราย่อมดูผ่องใสเบิกบาน ครั้นเราอยู่ในเมืองเต็มไปด้วยรถรา เขม่าควันดำ ผู้คนเนืองแน่น จิตใจของเราก็ว้าวุ่น สมาธิในการทำงานก็ถดถอย ความตึงเครียดของจิตใจทวีความรุนแรงมากขึ้น
ท่านนบีจึงตอกย้ำถึงบรรยากาศรอบกายของเราไงว่าส่งผลต่อจิตใจ และความศรัทธา ด้วยเหตุนี้ ท่านนบีจึงชี้ทางสุข สงบ และทวีความศรัทธาว่าด้วยสถานที่เราจำต้องไปแวะเวียนบ่อยๆ อย่าขาดซึ่งการเยี่ยมเยือนเด็ดขาดนั่นคือ มัสญิด
มัสญิด คือ สถานที่บ่มเพาะความศรัทธาอันแรงกล้าให้เรา มัสญิด คือบ้านของอัลลอฮฺ การได้ย่ำเยือนบ้านของอัลลอฮฺ ตรองดูเถิดว่า จิตใจของเราจะสงบสุขเพียงใด อยู่บ้านของพระองค์เราได้รำลึกถึงพระองค์ด้วยการซิกรุลลอฮฺ พูดคุยกับพระองค์ด้วยการอ่านอัลกุรฺอ่าน เว้าวอนพระองค์ในสิ่งที่ตนปรารถนาอย่างแรงกล้าเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งนั้น บ้านของอัลลอฮฺไม่มีสิ่งต้องห้าม (หะรอม) ทั้งหลาย ไม่แม้กระทั่งพูดจาอันใดจาบจ้วงถึงผู้อื่น เราระวังทุกคำพูดที่เอื้อนเอ่ย ระวังว่าจะพูดอะไรไม่ดี ณ บ้านแห่งอัลลอฮฺ ด้วยเหตุผลนี้ ณ บ้านของพระองค์จึงเป็นสถานที่ดีที่สุดบนโลกใบนี้
ส่วนอีกสถานที่หนึ่ง คือ ตลาด เรามักชอบเข้าตลาด ตลาดมีทุกอย่างที่เราอยากเสพอยากครอบครอง ทุกสรรพสิ่งล้วนบรรจุไว้ที่ตลาด มนุษย์คือผู้ปรารถนาที่ไม่มีวันสิ้นสุด เสพทุกสิ่งที่ต้องการ ฉะนั้นตลาดจึงกลายเป็นจุดศูนย์รวมอารมณ์ใฝ่ต่ำ อีกทั้งยังเป็นจุดปักธงชัยของเหล่าชัยฏอนอีกต่างหาก ณ ตลาดมีการโป้ปดมดเท็จ มีการโกงตาชั่ง มีการยักยอก การหลอกลวง ฯลฯ
ด้วยเหตุนี้ ตลาดจึงเป็นสถานที่โกรธกริ้วของอัลลอฮฺมากที่สุด ศูนย์รวมความเลวร้ายมักจะอยู่ที่นั่น ผู้คนสาละวนอยู่ที่นั่นมักเพลิดเพลินกับดุนยา คิดแต่เรื่องผลกำไร,การได้มาซึ่งผลประโยชน์แห่งตน หากการรำลึก การละหมาด หรือการนึกถึงวันฟื้นคืนชีพ ณ ที่ตลาด นั่นก็ถือว่าประเสริฐ แต่หากไม่ใช่ นั่นคือความเลวร้ายอันหาสิ่งใดเปรียบเปรยได้เลย งั้นเวลาเราเข้าตลาดเข้าไปเพื่อจับจ่ายสินค้า หรือสิ่งจำเป็นจากนั้นก็รีบออกมา อย่าหมกตัว หรือใช้ชีวิตในตลาดเป็นเวลานานโข เพราะจิตใจของเราจะไม่ถูกบ่มเพาะถึงการเชื่อมโยงกับพระเจ้าเอาเสียเลย ตลาดมักถูกเชื่อมโยงกับความเพริศแพร้วของดุนยาเสมอ โปรดอย่าลืมว่า จิตใจอันงดงามย่อมต้องอาศัยสิ่งแวดล้อมรอบกายที่เอื้อให้งดงามด้วย และจิตวิญญาณอันศรัทธามั่นย่อมเปิดประตูต้อนรับสิ่งแวดล้อมภายนอกซึ่งส่งผลต่อความศรัทธามั่นด้วยเช่นกัน