ให้ลิ้นเปียกชุ่มไปด้วย 'การสรรเสริญอัลลอฮฺ' หลายคนอาจคิดว่า เป็นถ้อยคำสั้น ไม่น่าจะความสำคัญอะไรมากนัก เอาเข้าจริง นี่คือถ้อยคำแห่งคลังสมบัติแห่งสวรรค์ด้วยซ้ำ
ให้ลิ้นเปียกชุ่มไปด้วย 'การสรรเสริญอัลลอฮฺ'
ท่านอบูมูซา อัลอัชอะรีย์ เล่าว่า:
قَالَ لِي رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: " أَلَا أَدُلُّكَ عَلَى كَلِمَةٍ مِنْ كُنُوزِ الْجَنَّةِ ؟ " فَقُلْتُ: بَلَى، فَقَالَ: «لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ»
“ท่านรสูลุลลอฮฺกล่าวแก่ฉันว่า ฉันมิเคยบอกเจ้าถึงถ้อยคำหนึ่งซึ่งเป็นขุมทรัพย์แห่งสวรรค์ดอกหรือ? ฉันกล่าวว่า หาเป็นเช่นนั้นไม่ ท่านรสูลเฉลยว่า คือการกล่าว “ลาเฮาล่า ว่าลากูว่าต้า อิ้ลลาบิ้ลลา” (ความว่า ไม่มีพลังและอำนาจใดๆ เว้นแต่ด้วยพลัง และอำนาจจากพระองค์อัลลอฮฺเท่านั้น)” [หะดีษเศาะหี้หฺ, บันทึกโดยมุสลิม หะดีษที่ 2704]
สิ่งที่ได้รับจากหะดีษ
จักสังเกตได้ว่า ท่านนบีมักให้คำตักเตือน แก่เหล่ากัลยาณมิตรของท่านนบี รวมถึงเราในฐานะประชาชาติของท่านนบีทุกครั้งที่มีโอกาส เรียกได้ว่า คราใดที่มีโอกาสตักเตือน ท่านนบีจะไม่ปล่อยให้โอกาสเหล่านี้หลุดลอยไปอย่างไร้สาระ
เฉกเช่น คราวนี้ก็เหมือนกัน เมื่อมีโอกาสก็เอ่ยถามท่านอบูมูซา อัลอัชอะรีย์ว่า ฉันเคยบอกท่านเกี่ยวกับขุมทรัพย์แห่งสวรรค์ เมื่อท่านทำแล้วอันเป็นเหตุทำให้เข้าสวรรค์ใช่ไหม? เขาตอบว่า ใช่ขอรับ แล้วท่านนบีก็เอ่ยต่อว่า สิ่งซึ่งเป็นขุมทรัพย์แห่งสวรรค์ก็คือ การกล่าว “ลาเฮาล่า ว่าลากูว่าต้า อิ้ลลาบิ้ลลา” (ความว่า ไม่มีพลังและอำนาจใด เว้นแต่ด้วยพลังและอำนาจจากพระองค์อัลลอฮฺเท่านั้น), สาเหตุที่ทำให้เราเข้าสวรรค์นั้นมีหลายประการ ซึ่งประการหนึ่งก็คือการที่เรากล่าว “ลาเฮาล่า ว่าลากูว่าต้า อิ้ลลาบิ้ลลา” เป็นประจำทุกวี่ทุกวัน
หลายคนอาจคิดว่า เป็นถ้อยคำสั้น ไม่น่าจะความสำคัญอะไรมากนัก เอาเข้าจริง นี่คือถ้อยคำแห่งคลังสมบัติแห่งสวรรค์ด้วยซ้ำ การตอกย้ำถึงพลัง และอำนาจของอัลลอฮฺ โดยเรายืนยันว่า ไม่พลังของสรรพสิ่งใดๆ ทั้งสิ้น และหามีอำนาจใดๆ เลยบนโลกใบนี้ ยกเว้นที่มาจากพลังและอำนาจจากพระองค์อัลลอฮฺเพียงองค์เดียวเท่านั้น ถ้อยสำนวนข้างต้นประกอบไปด้วยความเป็นพระผู้อภิบาลของอัลลอฮฺ (รุบูบียะฮฺ) ซึ่งบริหารจักรวาล และโลกใบนี้อย่างสมดุลและลงตัว, ยังประกอบไปด้วยความเป็นพระเจ้าหนึ่งเดียว (อุลูฮิยะฮฺ) หามีสิ่งใดเทียบเคียงพระองค์ ไม่มีการเคารพภักดีใดๆ นอกเจ้าพระองค์อัลลอฮฺเพียงองค์เดียวเท่านั้น และสุดท้ายยังประกอบไปด้วยการเชื่อฟังพระองค์ในฐานะบ่าว (อุบูดียะฮฺ) ของพระองค์จำต้องปฏิบัติสิ่งซึ่งพระองค์ทรงสั่งใช้ และออกห่างจากสิ่งซึ่งพระองค์อัลลอฮฺทรงสั่งห้าม
ด้วยเหตุนี้ การกล่าว “ลาเฮาล่า ว่าลากูว่าต้า อิ้ลลาบิ้ลลา” จึงถือเป็นความสำคัญสำหรับผู้ศรัทธาทุกคนจักต้องทำให้ลิ้นของตนเองเปียกชุ่มไปด้วยประโยคดังกล่าว ด้วยวัจนะของท่านนบีต่อท่านอบูมูซานั้น มิได้กล่าวถึงจำนวนครั้งตายตัวในการกล่าวประโยคดังกล่าว จึงชี้ให้เห็นว่า การกล่าวประโยคข้างต้น เราสามารถกล่าววันละกี่ครั้งก็ได้ ขอให้กล่าวก็แล้วกัน หากเรากล่าวให้เป็นกิจวัตรของเราด้วยยิ่งดี หรือมีโอกาสเมื่อใดก็ให้กล่าวเมื่อนั้น พึงทราบเถิด วิถีแห่งการรำลึกถึงพระองค์คือวิถีแห่งความจำเริญของชีวิตผู้ศรัทธาอันนับค่ามิได้อยู่แล้ว ยิ่งเรากล่าวถ้อยคำอันเป็นขุมทรัพย์แห่งสวรรค์มากเท่าใด มีหรือพระองค์อัลลอฮฺจะมิทรงทำให้เราเป็นส่วนหนึ่งของชาวสวรรค์?
ที่มา: อ.มุรีด ทิมะเสน
